Weg met buienradar!

Hoe vaak ben jij  nat geregend in de laatste twee maanden? Het is bijna half juli, op facebook verschijnen plaatjes van twee handen die boven een plas uitsteken met daarin de tekst ‘Zomer 2016, ik was erbij’. Zelden was het zo nat.

Goed weer ruiter
Ik ben eigenlijk een goed weer rijder. Een die bij regen denkt;  nah morgen is er weer een dag, bij wind; hmm misschien is ie wat ril, morgen nog maar eens proberen? Met afgunst kijk ik op facebook naar de bikkels die trainen bij weer en wind, in regen en   zonneschijn, in licht en  donker. En ik vraag mij af:  ‘zouden zij ook 24/7 buienradar open hebben staan?'

Maar sinds kort is het anders. Ik ben namelijk aan het trainen voor de endurance klasse 2. En dat komt niet aan waaien. Daar moet voor getraind worden. Begin juli stond een bloktraining op het programma. Normaal train ik op de Borkeld - het natuurgebiedje achter mijn huis - waar je maximaal 16 km kunt maken alvorens een tweede ronde in te zetten. Maar nu hed ik de trailer van een vriendin gehuurd voor een zacht prijsje. En tja, als die trailer er staat, moet ie ook gebruikt worden. Dus op naar de Holterberg voor een bescheiden rondje van 28 km.

---

Singing in the rain
De voorspelling was wisselvallig en als ik geen trainingsschema had opgesteld  had ik het  even afgewacht.  Maar nu gingen we opgewekt op pad. Prompt brak na 15 minuten de hemel open. Om nooit meer te sluiten…. Timo is dit net als ik niet gewend en werd in eerste instantie erg boos, gooide de kont tegen de spreekwoordelijke krib en bokte naar de natte kledders die op zijn stevige achterwerk kletterden. Na een minuut of 20 was ik doorweekt tot op de onderbroek. Lang leve de waterdichte telefoonhoes.

En toen gebeurde er iets. Iets dat de bikkels wel weten maar voor mij lang vervlogen herinneringen aan mijn ponytijd terug bracht.  Als je eenmaal nat bent maakt het niet meer uit dat het regent.  En dat is bevrijdend!

Luidkeels zingend heb ik twee uur in de rondte gereden. Alle hindernissen die we tegen kwamen overwinnend. Verdwenen routepaaltjes, omgevallen bomen over het pad, steile glibberpaden met boomwortels, het maakte allemaal niets uit. Ik was met Timo! En verder was er niemand in het bos Héérlijk. Ook  Timo paste zich vlot aan toen hij door had dat de regen een gegeven was. Dapper en stabiel marcheerde hij door de plassen. Eerst langs het randje en later er dwars  doorheen. 

Weg met buitenradar
De moraal van dit verhaal; weg met buienradar! Niks niet kijken, want ten eerste regent het veel minder vaak dan de radar aangeeft. Als je daarop moet varen kom je helemaal niet meer buiten. En ten tweede kun je beter geen aanstoot nemen aan het weer. Trek zo weinig mogelijk aan, dan wordt er ook minder nat! En geniet. Het bos ruikt lekkerder, er zijn geen mensen dus luidkeels vals zingen mag :-) Weg met buienradar!!

---