Lekkere luchtjes

Heb je dat ook wel eens, dat je zomaar uit het niets plotseling terug in de tijd bent bij een herinnering waarvan je niet eens wist dat je deze nog had?   Het gebeurt totaal onbewust en je kunt het niet tegengaan of  beïnvloeden. Opgeroepen door een onverwachte geur.

Gisteren reed ik een ander trainingsrondje dan gebruikelijk, een route die ik niet zo vaak neem. En gaandeweg realiseerde ik me wat een heerlijke luchtjes er op deze route voorbij komen. Het was 14 graden en de lente hing in de lucht. Een heel vluchtige geur, maar ergens in mijn hersenen werd een herinnering getriggerd; ontluikend groen en lange avonden met veel licht.

Aan het einde van ons zandpad passeerde ik een groot melkveebedrijf. De geur van warme melkkoeien in de stal, mest en maiskuil, héérlijk. Soms kan ik koeien enorm missen. In mijn vorige baan kwam ik veel bij melkveebedrijven over de vloer en altijd vond ik de koeien heerlijk ruiken.
Op de kruising is de boerderij met de ganzen die behalve grappige geluiden ook een geheel eigen geur verspreiden. Tikje scherp, en ineens ben ik weer in Ermelo, waar ik dagelijks langs de eendenfokkerijen naar mijn werk fietste.

We draafden   linksaf   het zandpad op. Vanuit Ulthimo's   wintervacht steeg   de geur van vers paardenzweet op. In combinatie met  het geluid van hoefstappen op het pad het ultieme paardengeluk.
En dan het  bos. En daar komen wat luchtjes voorbij!  Donkere zware, zure bosgrond, natte bosgrond met een laag blaadjes, naaldbomen met hun harslucht en vers gezaagd hout in stapels langs het pad.

Toen we na 1,5 uur het erf op reden is daar eerst de dampende mesthoop en vervolgens de hooiopslag. Als ze die geur (van hooi dan hè) in een potje weten te vangen word ik grootverbruiker. Het doet iets in mijn hoofd waar ik heel gelukkig van word.

Ik rook   buiten al dat de open haard aan was  en verheugde me op een warme Gluhwein..  In de zadelkamer hing  de zoete geur van de warme slobber die ik had   klaargemaakt voor vertrek. Deze   roept een voldaan en tevreden gevoel met een beeld van besneeuwde bospaden.

En de allergrootste beloning kwam toen  ik Timo een kus gaf   om hem te bedanken voor een fijne rit. De geur van een paardensnoet is toch wel het allerlekkerste luchtje van de hele wereld. En onwillekeurig vraag ik me af of al die mensen die in hun auto voorbij haasten ook zo’n rijkdom ervaren. Want naast het met je paard samenzijn, trainen, nadenken, bewegen, en … is dit wel een heel bijzonder extraatje dat je er als paardenliefhebber gratis en voor niets bij ontvangt. Een geurenroute.
​
Wat zijn jouw favoriete geuren, of geuren die een bijzondere herinnering oproepen?  

---