27 april 2021 Vlak voor vertrek

Het zit erin hoor, alle bagage. Vandaag generale repetitie met bepakking en dankzij de spanbank die Nadine voorstelde zat alles rotsvast. Vijf uur later nog steeds.
Vanavond alle bagage nogmaals nagelopen. Lint omgeruild voor een rolletje 12 mm, dankzij de tip van Nils. Uiteindelijk uitgekomen op 22 kg. Dat is best te doen. We zijn er klaar voor.

30 april 2021 Tjuchem - Westerbroek, 20 km

Gisteren in de stromende regen vertrokken naar Tjuchem, uitgezwaaid door de Boszicht familie, opgevangen door Joke en Frank Dallinga. Wat een lieve schatten van mensen.
Joke heeft ons vanmorgen uitgeleide gedaan en op het goede spoor gezet. Langs het Schildmeer. Heel bijzonder en niet te vergelijken met de bossen van de Veluwe.
Voor de eerste vijf km hadden we twee uur nodig, steeds weer de bagage recht leggen. Maar ik heb het euvel gevonden, dus morgen moet het beter zijn.
Onderweg veel water, gras en landbouw verkeer, waarvan er één gericht probeerde ons van de weg te rijden. Werkelijk nog nooit meegemaakt. Gelukkig sprongen de paarden net op tijd opzij en net niet in het kanaal.
Nu in Westerbroek, super gastvrij ondergebracht door Jeanette Koops, die zelfs een caravan bij de boerenschuur heeft neergezet. Timo en Brandy staan nu even heerlijk in het hoge gras, maar gaan wel in de bak overnachten om hoefbevangenheid te voorkomen.

1 mei 2021  Westerbroek - Eext, 36 km

Na een gezellige avond en warme nacht in de caravan in Westerbroek was dit een dag vol hindernissen met in totaal 36 km. Brandy begon de rit met een extreem heftige rodeo sessie. Zo goed als alle bepakking bleef zitten alleen de deken schoof onder het zadel uit. Er zat duidelijk iets niet fijn.
Twee km verder heb ik de Ortliebs op Timo gepakt. Gelukkig was Jeanette erbij, zonder haar was dit op een drama uitgelopen. Nu was het slechts een kort oponthoud. Veel regen, dat is niet mijn ding. Ik ben de hele dag nat en koud geweest. Wat ik even vergeten was, is dat als je werkelijk op reis bent en dus niet over ruiterpaden rijdt, je in ons drukke Nederland continu met verkeer te maken hebt. De paarden doen het goed hoor, maar voor mij is het vermoeiend en niet relaxed.

De tweede helft van de rit liep wel grotendeels over zandwegen. Drenthe is prachtig, met kleinschalige coulissen landschappen en veel natuurgebieden op de veengronden.
Gelukkig pakte ik mijn telefoon op toen er een onbekend nummer belde, want het was een dame die een kilometer terug mijn portemonnee gevonden had. Note to self: niet je portemonnee en paardensnoepjes in dezelfde jaszak doen. Twee kilometertjes omrijden.
En toen stond ik ineens voor een wandelbrug over de Drentse Aa. Dat ging echt niet en aangezien het veen is, ga je ook niet even van het pad af. Dus nog vier kilometer omrijden, door Gasteren.
Om 20.00 uur arriveerden we bij de Balwinhoeve. Minicamping, met B&B en een gigaweide voor de paarden. Fijn, want ze hadden écht honger.
We zijn bijna tien uur onderweg geweest, waarvan 1 uur en 45 minuten graastijd, en 7 uur en 8 minuten looptijd. Omdat Timo ook tassen had, heb ik 12 km naast hem gelopen. Pittig dagje voor het hele team. Morgen naar Buinen en dan een dagje rust.

2 mei 2021  Eext - Buinen, 20 km
​
Het is koud voor de tijd van het jaar. En dan is het heel fijn om in een B&B te vertoeven. Vanmorgen een fijn ontbijt bij B&B De Baldwinhoeve in Eext. Lieve mensen, fijne paardenweide, zeer ruime kamer en ook een fijne prijs.
Ik merk trouwens dat ik maar weinig kan eten. Ook onderweg eet ik nauwelijks. Helemaal niet 'des Caroliens'.
De route was een stuk korter, precies 20 km, waarvan een heel groot deel door het bos. Erg mooie omgeving, zowel qua natuur als de dorpjes.
Geen grote avonturen vandaag, behalve het ongelukje met de Ortliebtas toen Timo niet langs een robotmaaier durfde te lopen en tegen een boom aan sprong.
Veel bekijks, het is zondag en meivakantie, veel mensen wandelen en dus veel praatjes onderweg.
Vandaag waren alle verkeersdeelnemers erg beleefd, veel crossmotoren tegengekomen, allemaal namen ze gas terug en reden heel kalm voorbij.
Rond 16.00 uur arriveerden we bij Manege Les Chevaux in Buinen. De ontvangst was super hartelijk. Wat een gaaf bedrijf. Gezelligheid boven alles. Blije mensen en blije paarden. Timo en Brandy staan in een prachtige weide mét een berg hooi en ik ben ondergebracht in een huisje op het terrein. En tot mijn grote verrassing werd er ook nog een uitgebreid tapas diner gebracht, aangeboden door de Stichting Paardenroutes Drenthe. Hoe welkom kun je zijn? Morgen rustdag

3 mei 2021
​Rustdag, vooral voor de paarden. Grappig hoe snel er al gewoontes ontstaan. Vanmorgen stond Timo te hinniken, steeds als hij mij zag. Om 10 uur begreep hij, we gaan niet. Toen gingen beide paarden echt uit. Veel slapen in de wei.
Ik ben momenteel op de Hondsrugtrail, kennen jullie dat? Een unieke digitale route (dus niet in het veld uitgezet) die van Tynaarlo langs de oostkant van Drenthe loopt, tot aan Coevorden. Er zijn overnachtingsadressen en binnenkort ook themaroutes/dagtochten. Net zoals vroeger de Veluwe trail.
En Drenthe weet dat ik hier ben, vanmorgen om 08.00 uur radio (live), daarna krant, daarna Rtv Drenthe. Geen idee wanneer het echt uitgezonden wordt.
Ondertussen heb ik mijn reisplan gewijzigd. Plezier met de paarden staat bovenaan, niet de prestatie. En omdat het morgen heel slecht weer wordt gaan we het anders doen.

4 mei shorturl.at/jwQZ3

5 mei shorturl.at/luHIZ

7 mei 2021 Haarle
​
Het was koud, de afgelopen week. In een tentje slapen zag ik niet zitten, om meerdere redenen. We hebben meer dan genoeg tijd dus heb ik een paar etappes overgeslagen en ben met de trailer naar Haarle gegaan. Vandaaruit stap ik zondag weer op richting Markelo. Deze dagen maak ik ritten tussen Haarlem en Hellendoorn. Mooi gebied dat me aan Zweden doet denken. Ik gebruik deze tijd om de bagage te finetunen (hoeveel eten heb je eigenlijk nodig) en om Brandy te laten wennen aan haar hoefschoenen. Altijd genoeg te doen.
Ondertussen plannen we verder richting Vaals, in de weken rijdt Veerle met mij mee. 

9 mei 2021 Haarle - Markelo, 18 km
​
​De paarden zijn nu zo ver dat ik ze los kan opzadelen, midden in de wei. Uit nood geboren, maar erg fijn. Het zijn zulke kanjers.
Vandaag een prachtige rit gemaakt van Haarle naar Markelo. Niet te lang, fantastisch weer en bijna helemaal over ruiterpaden. Wat ik wel moet zeggen is dat alle routes die ik tot nu toe heb gereden, niet geschikt zijn voor menners. Een voorbeeld is de belachelijk smalle spoorwegovergang en vooral het hek ervoor. Daar zou best wat meer aandacht voor mogen zijn.
Maar tjongejonge wat is het daar mooi. Aan de kant van Haarle lijkt het wel of je in Duitsland rijdt. Nu in Het Kokhoes, de B&B van mijn oude buurvrouw. Superfijn plekje met een echte bedstee. Morgen nog wat rommelen met het harnachement en daarna verder naar Lochem.

10 mei 2021 Markelo rustdag
​
​En zo finetunen we iedere dag een beetje meer. Het zadel van Brandy is te klein en te lichtgewicht (4 kg) om bepakking op mee te nemen. Het geheel blijft wiebelen bovenop. Streven naar zo min mogelijk gewicht is niet altijd de goede keuze, blijkt nu.
Dus is vandaag Christel van #Ropersranch gekomen, samen hebben we een westernzadel voor Brandy uitgezocht. Een zadel met body, waarmee de bagage hopelijk in balans komt te liggen. En ter plekke zijn er haakjes aan gemaakt. Dat is ook de mooie kant van zo'n tocht. Problemen zijn er om opgelost te worden.
Vriendin Mirjam kwam mij vandaag volstoppen met gezond eten, allemaal vers gemaakt.
We hebben genoten van de geweldige plek. Echt hoor, Het Kokhoes is heel bijzonder.
En aan de horizon doemen weer nieuwe uitdagingen op, want mijn adresje in Halle voor woensdagavond is mogelijk gesloten vanwege Covid. Dat hoor ik morgen. Wordt vervolgd.

11 mei Markelo - Lochem, 22 km
​
​Een mooie dag met ervaringen om over na te denken. Stikzenuwachtig was ik, om met Brandy en haar nieuwe zadel op pad te gaan. Wat als...
Zo nerveus dat ik na 1,5 km ontdekte dat ik mijn cap niet op mijn hoofd had Gelukkig ging de service van Het Kokhoes zo ver dat Geertjan deze nog even met de auto kan brengen. Elke kilometer is er een hè.
De Achterhoek is fantastisch, tenminste, als je van het boerenleven houdt. Héél veel koeien. En voor die koeien ook heel veel gras. En voor dat gras ook heel veel trekkers. 75% van de route liep vandaag over de openbare weg. Het zou toch mooi zijn als er hier een ruiterroutenetwerk werd ontwikkeld. Want het was op sommige stukken echt druk. Ik heb zeker dertig keer een oprit opgezocht om een trekker te laten passeren, en ben acht keer een weiland ingereden om een grote vrachtauto voorbij te laten. Zo doe je dus 6,5 uur over 22km.
De achteraf weggetjes zijn smal. Bomproof paarden zijn wel nodig op deze dagen. Gelukkig zijn Timo en Brandy behoorlijk makkelijk. Behalve bij robotmaaiers en kalkoenen
Maar hé, de bagage bleef goed zitten en mooi was het wel. Duizend tinten groen en géén regen!

12 mei 2021 Lochem - Halle, 21 km
​
​De route van vandaag voerde over de zandpaden van de Achterhoek, langs de Lochemse berg en Barchem, in mijn beleving een van de mooiste gebieden in Nederland.
Onderweg kwam er een fietser achterop rijden. Hij maakte een praatje en het bleek een wandel- en fietsman te zijn. Al kletsend zijn we een klein uurtje samen opgetrokken. Ik vond het bijzonder. Dankjewel Eduard, voor het leuke gesprek, de tips voor de route en de geweldige foto's en video's.

13 mei Halle - Braamt, 25 km

​Na een supermooie route van Halle naar Braamt zit ik nu in mijn trekkershut na te deinen, alsof ik de hele dag op een boot heb gezeten. Nu pas begin ik in de flow van de reis te komen. Timo is helemaal in zijn element, Brandy was moe vandaag. Drie dagen achter elkaar is eigenlijk Iets te veel voor haar. Morgen rustdag.
Afgelopen nacht geslapen bij een 'collega'. Helemaal gepamperd met een fantastisch diner en uitgebreid ontbijt. Het was echt leuk om iemand die je zakelijk kent ook thuis te leren kennen. Ook de paarden hadden een goede nacht.
Nu zit ik op een camping, het andere uiterste. Met volleyballende families, BBQ's en hordes kinderen. Maar ook een terrasje, biertje, patatje en mensen die het Pieterpad lopen. Dat heeft ook wel weer iets.

14 mei 2021 Rustdag Braamt
​
​Rustdag. De paarden lopen in zo'n grote weide dat ze vanmorgen geen interesse in hooi hadden. Ze vermaken zich met hun nieuwe vrienden, de manege paarden in de buurwei.
Ik ben nu, na ruim twee weken, gewend aan het ritme van reizen. Ik borstel dekjes en dekens, was hoefschoenen en reorganiseer tassen.
In de tussentijd denk ik na over de komende tijd. Duitsland en België zijn van de baan. Ik wil niet testen, alleen om te reizen, en wil zeker niet in quarantaine. Terug naar huis is geen optie, want ik heb even geen huis Mijn nieuwe 'huis' komt pas in augustus. Dus vanaf 1 juni is alles open. Loslaten is duidelijk het thema van 2021 voor mij.

15 mei Braamt - Groesbeek, 11 km (te paard)

​​Korte, maar zeer mooie route door Montferland. Wat een geweldig mooi gebied. Vandaag heb ik meer ruiters gezien dan de afgelopen twee weken bij elkaar, waaronder enkele bekenden.
Bij Pferdehof Montferland in Elten mocht ik pauzeren met de paarden, ik had gisteren gebeld of dat kon. Daar werd ik opgewacht door vriendin Marike, die een picknick kwam brengen en noodzakelijke boodschappen (deo ). Vrijwillige paarden taxi Veerle kwam speciaal langs om ons over de Rijn heen te helpen en omdat het met bakken uit de hemel kwam zijn we doorgereden naar Groesbeek.

16 mei Groesbeek - Heijen, 20 km

​​Hoewel de voorspelling bar en boos was, werd het een prima dag. Vanmorgen was het even schrikken want het grote hek het Reichswald in was op slot, volgens een Duitser om op zondag auto's en aanspanningen te weren. Het poortje was super smal, maar mijn paarden denken mee. Stapje voor stapje, terwijl we met meerdere mensen aan twee kanten de tassen plat duwden, zijn ze er allebei doorheen gekomen.
Nu zijn we op Manege Bergemo, waar de eigenaar heel lief een huifkar voor mij heeft neergezet om lekker droog in te slapen. En Timo bedacht dat hij zelf wel snoepjes uit mijn jas, die op de grond lag, mocht halen. Wist hij veel dat mijn telefoon erin zat. Gelukkig heb ik er twee mee.

17 mei Heijen - Well, 21 km
​
​Gisteren liep de route van Heijen naar Well, helemaal door natuurgebied de Maasduinen. Een aanrader om eens naartoe te gaan, wat een mooi gebied.
Onderweg kwam oud-Pavo collega Frank van Rozendaal met zijn vrouw Karin ons een lunch brengen. Echte verwennerij en erg leuk om hen even te zien. Zo gebeuren er allemaal onverwachte dingen onderweg.

18 mei rustdag Well
​
​Terwijl Timo en Brandy een dagje relaxen bij buurvrouw Patty in de wei, ben ik een dagje thuis. Heel fijn om poes te zien, die heb ik wel gemist. Vandaag is een dag om spullen te wassen en bagage opnieuw kritisch te bekijken. Wat heb ik de afgelopen twee weken niet gebruikt? Dat gaat eruit!
Het is een heel spannende dag, want vandaag zou een vriendin aanhaken met haar paard om twee weken mee te rijden maar vanwege een calamiteit is het niet helemaal zeker of het gaat lukken. De vraag is nu, wat te doen? Ga ik alleen verder of stellen we het vervolg even uit? Misschien valt het allemaal mee. Wordt vervolgd...

19 mei 2021 Veluwe

​De kogel is door de kerk. Omdat het paard van mijn vriendin echt niet in orde is en de weersvoorspelling voor de komende week evenmin een optimistisch beeld laat zien, maak ik een pas op de plaats.
Momenteel ben ik even terug op de Veluwe, liefdevol opgevangen door vriendin Katinka van MediaBoekservice. Timo en Brandy happy in de wei, die mogen morgen zonder bepakking de Veluwezoom op.
In juni gaan we verder met de route in Limburg. In de tussenliggende tijd probeer ik een rondje over mijn geliefde Veluwe in te plannen. De tassen zijn toch al gepakt en zo blijven we lekker in de flow. 

20 juni 2021
​
Het complete verslag van het Rondje Veluwe in juni 2021 staat op de website. Op de FB pagina hebben jullie het al kunnen volgen, op de website staan alle foto's (onder Albums), links naar overnachtingsadressen en de complete routes in Komoot.
Zo kun je de gpx bestanden downloaden. Mocht je dit willen doen, houd er dan rekening mee dat ik ook wel eens verkeerd ben gereden en dat routes niet toegankelijk zijn voor menners. Op de route van Arnhem naar Otterlo moet je smalle hekjes door, waar je met bepakking niet zomaar doorheen kunt.

6 juli 2021 Well - Lomm, 27 km
​
Afgelopen nacht geslapen in B&B Op de Kleijne Hei in Well. In de avond gezellig geborreld met de gastheer en -vrouw. Lizanne kwam nog even de hoeven in orde maken, echt superfijn! Timo gaf ons een hartverlamming door een lichte koliekaanval te krijgen, maar na een shotje Colosan zette het gelukkig niet door.
De rit van vandaag liep helemaal via het nieuw geopende knooppuntennetwerk door de Maasduinen. Supermooi gebied met vele vennetjes en nauwelijks mensen
Geen spannende avonturen, slechts hier en daar een daas en alles helemaal ZEN. Een goed begin van deze tocht naar Vaals.
Nu in B&B De Heggershoeve in Lomm. Net geopend en tiptop in orde, zeker voor de paarden. Daar worden wij bij van.

7 juli 2021 Lomm - Belfeld, 27 km
​
Pittige route vandaag. Heel afwisselend, met bos, veel asfalt, bebouwde kom en grindwegen. Er was veel te zien onderweg. Dachten we een stukje af te snijden door de brug over de snelweg te pakken.. hmm geen goed idee. Angharad paniekte, draaide om, botste tegen Timo aan, waardoor Brandy schrok, die zich ook omdraaide en vluchtte. Touw in de knoop, hoefschoenen vlogen uit, chaos alom. Maar na tien seconden realiseerde iedereen zich dat er eigenlijk niets aan de hand was. Diepe zucht, alsnog de brug over, hoefschoenen weer aangetrokken en verder.
Vanavond kamperen we in een wei, naast de paarden. Voor de paarden het paradijs, voor ons back to basics, daarom hebben we eerst decadent gegeten bij het Raadhuis in Belfeld. Voor mijn doen een fikse avond wandeling, dus nu echt afgedraaid. Truste

8 juli 2021 Belfeld - Asenray, 24 km

​Op iedere trektocht is er een 'moeilijke' dag. Het leek er even op dat vandaag zo'n dag zou worden. Wel heerlijk geslapen in de tentjes, maar bij het opstarten was Timo wat koliekerig. Net niet genoeg om een dierenarts te bellen, ook geen verhoging Dilemma dilemma, wat te doen. Colosan erin en het eerste half uur lopen. En inderdaad, daar knapte hij van op.
We staken de grens over met Duitsland, om daar vast te lopen op bosbouw werkzaamheden, dus weer terug, en drie kilometer omgereden. Veerle kreeg haar maandelijkse periode, echt heel handig in het bos. En toen we weer terug Nederland in wilden was daar een smal klaphek. Ook die hindernis werd overwonnen. Toen keerde het tij, het weer was prachtig, de route wondermooi, de paarden hebben afgelopen nacht bepaald dat ze als hechte kudde door het leven kunnen, wat het leven een stuk plezieriger maakt. Bij aankomst beet Timo (bijna) een gat in mijn arm en danste Angharad vol op Veerles voet.
Maar nu staat iedereen blij in de wei en zitten wij superdeluxe bij Rijstal en Ponyhof Femke. Gastvrouw Sylvia verwent ons met veldbedjes en koffie. Dus onze dag kan niet meer stuk.

9 juli 2021 ​Asenray - Herkenbosch, 16 km
​
Wat een fantastisch mooie rit hebben we vandaag gemaakt. Stukjes door Nationaal Park De Meinweg, en het Duitse bosgebied ten noorden hiervan. De afstand tussen de twee overnachtingsplaatsen was krap 5 kilometer, dus hadden we voor vandaag een extra lusje Duitsland ingepland.
Maar eerst hebben we vanmorgen uitgebreid ontbeten samen met de allerliefste Sylvia van Ponyhof Femke, in gezelschap van hondjes Dexie en Mitzi.
Om half 12 reden we weg op fitte paarden die er flink de pas inzetten. Het meest avontuurlijke van vandaag waren de golfkarretjes op de bosgolfbaan. Verder was het een zeer relaxte route.
Nu zijn we bij Rijstal Venhof, waar we onszelf hebben verwend met suikerwafels met slagroom, Radler en pizza. De paarden overnachten in een zeer ruime bospaddock. ze zijn content zo met z'n drieën. Als je een tijdje over het hek hangt en observeert, zie je zo ontzettend veel gebeuren. Wat zijn paarden toch subtiel in hun communicatie als wij ons er niet mee bemoeien. Dit is een van de mooie aspecten van de hele dag samen met je paarden zijn.

10 juli 2021 ​Rustdag Herkenbosch

​Er wordt bij Rijstal Venhof goed voor ons gezorgd, met een lekker ontbijt en enorme hoeveelheden hooi voor de paarden. Je hoeft hier niets zelf te doen.
Ideaal voor een rustdag. Die wij hebben doorgebracht met kijken naar de paarden. Het is fascinerend om te zien hoe paarden communiceren. Vanmorgen mochten de paarden van hun nachtpaddock in het bos, naar een grote weide voor onze blokhut. Het is leerzaam om gewoon drie uur naast de wei te zitten en alleen maar te observeren wat er gebeurt. Een oor beweegt, een ander reageert daarop door quasi nonchalant naar de waterbak te wandelen. Brandy haalt Angharad op bij een hoopje hooi iets verderop, Timo gaat opzij voor Angharad, maar Brandy wil de drie bij elkaar hebben en gaat ertussen staan. En zo gaat het door. Er is geen duidelijke randorde, alhoewel het erop lijkt dat Brandy de dienst uitmaakt. Zij is sociaal gezien de meest ervaren merrie.
Wij stappen zo af en toe de wei in om te kriebelen, een vliegenmasker op te doen. Omdat Brandy niet uit een automatische drinkbak drinkt, heb ik met duct-tape en een steen een fonteintje geknutseld om een ton te vullen met water. Door de steen blijft de waterbak lopen. Waar zouden we zijn zonder duct-tape.

11 juli 2021 ​Herkenbosch - Posterholt, 17 km
​
Het mooie van zo'n trektocht is dat een je, zelfs als je vooruit plek reserveert, geen idee hebt waar je terecht komt. Vanavond kwamen we aan bij Rudie en Leon van Manege De Borg. We rekenden erop om in een tentje te slapen, maar eindigden in het appartement op de binnenplaats. Om ons heen geluiden van etende paarden. Beter wordt het niet. Onze paarden slapen in een enorme weide paddock en zijn helemaal happy.
Na een ijsje bij M. T's Iespalies precies op de grens met Duitsland en een biertje met de gastheer en vrouw in de tuin ronden we weer een mooie dag af.
De Meinweg is fantastisch mooi. Echt een aanrader om eens een weekend of week naartoe te gaan met je paard. Het was zeer rustig voor een zondag, de paden zijn echt prachtig en de bodem is fijn. Onze route liep wel langs een druk kruispunt bij Restaurant De Hoeskamer en de Gitstappermolen en daarna nog even door Vlodrop over de Roer. Maar al met al prima te doen.
De paarden waren er goed aan vandaag. Timo is weer helemaal de oude. Niet gevoelig op buik of hoeven. We zitten allemaal fijn in het ritme. 

12 juli 2021 Posterholt - Susteren, 21 km
​
Heerlijk geslapen, op tijd vertrokken, mooie rit door het Limburgse achterland. Relatief veel verharde weg, maar wel erg afwisselend.
De paarden voelen zich heerlijk, ze weten wat er van hen verwacht wordt.
Vanavond slapen we op Hoeve Ijzerenbosch in Susteren. Zorgboerderij in wording, tevens pension- en handelsstal. Omdat het vannacht hard gaat regenen staat mijn tentje onder de overkapping in de veldschuur. Veerle ligt op haar matje in het stro. Helemaal Penny
Vriendin Marike is op vakantie in Limburg en heeft ons opgehaald voor en gezellige avond bij de Griek. Alweer een topdag.

13 juli 2021 ​Susteren - Sweikhuizen, 23 km
​
Wat hadden wij niet vandaag? Geen overmatig zwetende paarden en watertekort in het bos, geen dazen, geen last van zonnebrand, geen wind.
Wat hadden we wel? Regen, regen, regen, niet bestaande paden op de route, 3 km omrijden, een gezellig slaapadres, volgelopen zadeltassen, doorweekte paardenpaspoorten, heerlijk eten, o en had ik al gezegd dat het regende?
Eerlijk gezegd viel het vandaag enorm mee. We hadden ons voorbereid op het ergste maar in de nacht bleef het droog, we konden de paarden in de hooischuur opzadelen en het eerste half uur was het nog droog. Er was geen wind en de temperatuur was aangenaam. De route door een buitenwijk van Sittard was prima te doen, direct na de stad begon het Zuid-Limburg de heuvellandachap en de daarbij horende holle wegen.
Wat me tegenvalt is de kwaliteit van de trailmax zadeltassen. De spullen erin waren niet alleen nat, er stond werkelijk een plas water onderin de tassen.
Gelukkig mochten we bij onze gastheer John en vrouw Leanne douchen, kleding in de droger stoppen, paspoorten föhnen en in de paardenstal een bedje bouwen op strobalen. Morgen een korte afstand omdat er nog veel meer regen wordt verwacht.

14 juli 2021 ​Sweikhuizen - Hulsberg , 10 km
​
Héérlijk geslapen, schandelijk verwend (dank Leanne en John ). Met tegenzin opgezadeld voor een ritje van krap twee uurtjes naar Manege Ravensbosch. Leanne bood aan om de spullen met de auto over te zetten, dat aan of hebben we dankbaar geaccepteerd.
Na vijf minuten was ik doorweekt tot op de onderbroek, met een liter water in mijn schoenen. En toch was het een fijne rit. Een spannend moment was er op een pad / holle weg, die omhoog liep. Onder onze voeten stroomde een riviertje en na 300 werd de weg versperd door een omgevallen boom. De paarden moesten omdraaien, gleden letterlijk alle kanten op en raakten daardoor wat in paniek. Dus snel eraf gesprongen en terug gegaan. Daarna hebben we voorzichtig gereden.
Nu zitten we hoog en droog in de ruwvoer opslag, ieder op onze eigen baal. Helemaal fijn. De paarden mochten vanmiddag in de longeercirkel en staan nu in de wei. Misschien vannacht nog even naar binnen.

15 juli 2021 ​Rustdag hangdag.

Lekker geslapen op de megagrote hooibalen.
Daarna boodschappen gedaan in Valkenburg, bij de supermarkt waar je nog wel kan komen. Op de heenweg afgezet door de gastvrouw, terug de berg op gewandeld. Ongelooflijk hoeveel water daar gestaag omlaag stroomt.
Nu op zoek naar een route waarbij we de Geul kunnen oversteken. Linksom of rechtsom moeten we naar het zuiden toe.

16 juli 2021 ​Hulsberg - Bruisterbosch, 18km
​
Het is gelukt. Vanmorgen hebben we op viamichelin gekeken welke brug over de Geul open was. Dat bleek in Schin op Geul te zijn. We besloten om daar naartoe te rijden en de situatie ter plaatse te beoordelen. Alternatief was een route naar het noorden.
Onderweg moesten we een keer omrijden omdat er diep water op het pad stond. In die grote plassen slaat het sediment neer dat meegespeeld is. Er was zoveel blubber dat de hoefschoenen bleven staan. Dus een omweggetje gemaakt.
De brug was gewoon open, het was erg druk omdat dit een van de weinige bruggen is die goed begaanbaar is.
Nu zijn we aangekomen in Bruisterbosch, de paarden staan in een heerlijke weide bij de buren. Wij kamperen en gaan nu wandelen naar Margraten.

17 juli 2021 ​Bruisterbosch - Mechelen, 18 km
​
Er is zoiets als Zuid-Limburg en ZUID-Limburg. Vandaag reden we in het échte zuiden, deels over de route van de endurance Banholt. Het was de mooiste route van de hele reis, maar pittig, met de nodige uitdagingen. De holle wegen zijn deels weggespoeld waardoor er diepe gaten en geulen zijn. De paarden moesten zeer geconcentreerd hun weg zoeken.
We kwamen ook bij de lange voorde door de Gulp, het water stroomde hard en het was diep. Het verraderlijke is de modder langs de randen. Een dame die ons wilde helpen om de paarden door het water te begeleiden zakte zo diep weg dat we haar eruit moesten trekken. Maar na een kwartiertje wachten liepen de paarden er uiteindelijk zelf doorheen, zonder problemen naar de overkant.
Even verderop was een kleine aardverschuiving geweest waardoor een 40 cm diepe modderberg de weg versperde. Ik zag het gevaar niet zo en stuurde Timo er zonder aarzelen doorheen. Hij schrok van hoever hij wegzakte en hoe hard de modder zoog. Met hectische stappen worstelde hij zich naar de overkant, met de andere paarden achter zich aan. En toen konden we vier verloren hoefschoenen uit de blub gaan trekken. Plots was daar een lieve dame die takken op de modderberg had gelegd zodat ze daar zelf op kon staan. Zij heeft de schoenen voor ons gered.
Aan het einde van de rit, vlak voor Mechelen liepen we vast op een heel smal hekje in het bos, dus hebben we onze weg gezocht langs zeer smalle paadjes. Brandy los tussen Timo en Angharad in, zo ging het prima.
Nu zijn we op camping De Binnenhof in Mechelen. Een prachtige plek waar we twee nachten blijven. Morgen een dagtocht naar het drielandenpunt en dan hebben we het doel bereikt.

18 juli 2021 We did it.

Vandaag de laatste rit, naar het Drielandenpunt onder Vaals,
het officiële einddoel van deze trip. Brandy bleef thuis want zij heeft geen hoefschoenen achter en gisteren liep ze voor het eerst wat gevoelig op de ruige ondergrond. Ze vond het niet erg om bij de paarden van de Vinkenhof te blijven.
De route liep door Mechelen, waar de Geul weer haar normale loop had, maar waar je in de straten kon zien hoe hoog het water heeft gestaan. Heggen vol met modder, containers voor huizen, vol met nat geworden huisraad, pompen die kelders leegpompen. Verder gaat het leven door. Terrasjes en restaurants zaten vol.
Onderweg opnieuw deels weggespoelde wegen, steile klimmetjes en afdalingen en prachtige uitzichten. Regelmatig stapten we af om de paarden omlaag te begeleiden.
Op het drielandenpunt was het een drukte van jewelste, dus snel wat foto's gemaakt en doorgereden naar boscafé het Hijgende Hert. Wat een leuke plek, paddock voor de paarden, vlaai met koffie voor ons.
Vanavond sluiten we deze tour af met een etentje en een goed glas wijn. Morgen gaan we naar huis.
Trots op onze drie paarden, die ons al die kilometers gedragen hebben, Brandy, die pas een half jaartje in Nederland is, met de bagage, omhoog en omlaag, door het water en over bruggen, langs snelwegen en door dorpen. Het zijn echte kanjers!

Zomer 2021
​
Tjuchem - Well (minus een klein stukje Drenthe)
1 - 17 mei, 11 rijdagen, zes rust/regendagen
230 km

Veluwe 
2 - 13 juni, 10 rijdagen, 2 rustdagen
203 km

Well - Vaals
5 - 18 juli, 12 rijdagen, 2 rustdagen
225 km 

Totaal 658 km door Nederland