Als je paard een varken is...

Mijn paard is nogal uitgesproken! Over wie hij leuk vindt, wat hij lust, wanneer hij moe is of juist zijn energie kwijt wil. Duidelijkere boodschappen kun je van een paard niet krijgen.

Maar helaas kunnen paarden nog steeds niet praten en is de wijze waarop Timo zich uitdrukt voor bepaalde mensen een tikje confronterend. Hij stampt, schraapt, schopt tegen stalwanden en zijn orenspel is onmogelijk verkeerd te interpreteren. Volgens sommigen zou hij een fantastisch coachingspaard zijn, want spiegelen kan hij als de beste. Maar de oude boer waar we een half jaartje op stal stonden vond hem gewoon een varken.

Reizen met de trailer is een waar spektakel. Dansend en stuiterend gaan we de weg over. Eén keer kwam er zelfs iemand met een valiumspuit naar buiten rennen toen we het erf op kwamen rijden. Je moet hem sederen, zeggen de experts.

Maar het kan ook anders. In juni was ik met een vriendin onderweg naar Duitsland. Drie keer zijn we gestopt om iets te proberen en uiteindelijk na 400km gemep tegen de wanden ontdekten we dat Timo veel beter zijn evenwicht kan houden als het tussenschot 10 cm breder staat.

De laatste maanden slapen we steeds minder goed. Timo maakte altijd al duidelijk dat hij er geen boodschap aan heeft dat de film pas om 22.30 uur is afgelopen terwijl de normale voertijd toch echt 22.00 uur is. Sinds kort   is het rond 02.00 uur ’s nachts ook een kabaal van jewelste. Piephakken, losse ijzers, voerbakken van de wand af, het gaat werkelijk met donder en geweld. Zou meneer soms iets willen vertellen?

Een zoektocht op het internet levert de volgende suggesties; matrassen aan de wanden bevestigen, rubber matten voor de deur hangen of zelfs stroomdraad aan de binnenkant van de stal bevestigen. Hij moet toch leren dat dit niet mag! De alternatievelingen vinden dat paarden helemaal niet in een stal thuis horen. Daar ben ik het in principe wel mee eens, maar in deze tijd van loslopende paardenbeulen én een paard met voernijd is een stal noodzaak. Dus ik kijk naar mijn paard en probeer te begrijpen wat hij wil zeggen.

Met een biertje op het bankje bij de paddock bestudeer ik paarden. En ineens denk ik het te begrijpen. Buurpaard Famke is een rustige  merrie die zich niet laat opjutten en op haar gemakje haar hooi eet. Ze weet dat ze nooit iets tekort komt. Voor Timo is dat anders. Zijn avondmaaltijd van 22.00 uur is tegen 24.00 uur wel op. Als hij dan ergens in de nacht trek krijgt heeft Famke nog hooi over.  Dan wordt mijn schatje erg boos. En iedereen zal dat weten!

De oplossing: Geen matten, matrassen of stroomdraad. Onbeperkt ruwvoer! Dus niet een plakje extra in de avond maar steeds wanneer het hooi op is nieuw erbij. In de avond krijgt Timo nu ¾ baal hooi (zo’n 12 kg). We doen het nu een week en de rust is wedergekeerd. Al met al kost het ons 3 baaltjes per week extra. En natuurlijk wat meer arbeid om hem in shape te houden. Maar we slapen weer….

De moraal van deze blog; als je paard een varken is kun je hem hard aanpakken en aan symptoom bestrijding doen, maar je kunt ook dankbaar zijn dat jouw dier zo duidelijk is. Investeer eens wat energie in het werkelijk begrijpen van je paard. Je zult verbaasd zijn.

Ik laat het aan iedereen zelf over om de parallellen te trekken met andere gedragingen van hun eigen varkens.