Lekker solo of only the lonely?

Deze week ontving ik een mail van iemand die mij volgt. Omdat ik denk dat zij niet de enige is die zich onderstaande afvraagt zal ik hier toelichting geven.

Ik heb een vraag over Timo, over 8 a 7 weken weken gaan jullie samen op pad. Jullie gaan een prachtige reis maken maar tijdens die reis is Timo volledig op jou aangewezen.
Als je kijkt naar het welzijn van een paard wordt onder andere de nadruk gelegd op het contact met soortgenoten. Dit ten behoeve van de gezondheid van het paard omdat ze door het contact in de kudde hun stress kwijt kunnen.
Hoe kijk jij daar tegenaan? Of heb je een oplossing daarvoor die je nog niet gedeeld hebt :)  
Ik vraag het puur uit interesse en ik er niet goed uitkom hoe ik dit zou doen.

Nou Sanne, laat ik beginnen met vertellen dat dit vraagstuk, naast de hoefgezondheid, de grote hoofdbreker is geweest in de afgelopen periode. Ook ik weet hoe belangrijk gezelschap is voor paarden. Zeker wanneer er mentaal veel wordt gevraagd. Mijn eerste ideeën waren dan ook om een tweede paard mee te nemen. Maar zo eenvoudig is het niet.

Eerst wat achtergrondinformatie over Timo’s karakter en sociale vaardigheden. Timo is niet in een kudde opgegroeid. Als jong dier (jaarling als ik het goed heb) is hij verkocht en tot zijn vijfde jaar heeft hij in de wei samen geleefd met een Tinker. Zijn eigenaresse had veel interactie met hem.  Naar mensen toe is hij goed gesocialiseerd en hij is netjes opgevoed. Wat ontbreekt in zijn eerste jaren is het opgroeien in de kudde tussen andere paarden. Timo is nooit op zijn plek gezet, heeft nooit geleerd op zijn beurt te wachten en begrijpt de subtiele paardentaal niet zo goed. Dit maakt het voor hem lastig om in een groep te functioneren.

Timo is van nature dominant naar andere paarden en heeft daarnaast veel last van voernijd. In de 4 jaar dat hij bij mij is heeft hij eerst bij een fokker gestaan waar hij met een merrie en een aantal jonge paarden in een enorme wei liep. De man vond hem een varken (zo werd mij dat verteld :-(). Hij deed lelijk tegen de andere paarden, soms zelf agressief. Op stal was hij ook geen lieverdje. Hij had geen maatje in de wei en liep altijd alleen.

Toen wij gingen verhuizen heeft hij een half jaar bij mijn buurvrouw gewoond terwijl wij de stal bouwden. Daar mocht hij wederom samen met twee merries dagelijks in de wei. Ook hier hetzelfde verhaal. Timo was de hele dag bezig met het verdedigen van de hopen hooi in de wei en deed erg lelijk tegen de merries. Op stal sloeg hij de voerbak van de muur.

In  de zomer kwam hij bij mij thuis wonen. Ik had een arabische jaarling hengst, mijn endurancepaard voor de toekomst, die samen met Timo in een paddock liep. ‘S nachts hadden ze ieder hun eigen stal met een tussenschot van 120 cm zonder tralies erboven. Ook dat was geen succes. Timo liet Nador alle hoeken van de paddock laten zien en zelfs op stal beet hij hem zo vreselijk dat ik de arabier uiteindelijk heb verkocht. Het ging niet samen en de jonge hengst kwijnde helemaal weg.

Daarna kwam er een grote en ervaren merrie op stal. Deze dame liet zich de kop niet gek maken en uiteindelijk tolereerde Timo haar, maar daar was alles mee gezegd. Toen deze merrie ging verhuizen liepen we heel toevallig tegen een mini Shetland hengstje van 2 jaar aan. En dat is de match! Ze zijn stapelgek op - en soms van - elkaar, hebben dezelfde soort ongevoeligheid - lees lomp - , en dezelfde humor. Timo’s voernijd is bijna weg, wellicht omdat Lexie zich gewoon niet laat wegjagen en heel veel minder eet. Geen bedreiging dus. Toch zijn ze niet onafscheidelijk en hangen ze niet aan elkaar. Ik kan met ieder van hen op stap gaan, de ander blijft rustig achter.

Onder het zadel ondervinden we dezelfde moeilijkheden. Timo vindt het erg spannend met een ander paard erbij. Hij wil persé voorop lopen en slaat gericht naar een ieder die achterop komt. Zijn basistempo is echter vrij laag en daarom raakt hij al snel achterop wat zich uit in boos en gefrustreerd gedrag als bokken, steigeren, dribbelen en met de voorbenen slaan. Naast een ander paard rijden is geen optie want hij mept naar ieder paard dat in ‘zijn ruimte’ komt.
En geloof me, ik heb het vaak geprobeerd, op alle mogelijke manieren. Tot op heden is er maar één paard geweest die hetzelfde tempo heeft en waarmee we een relaxte (wedstrijd)rit konden maken. Helaas staat dit paard niet in de buurt. to edit.

---

Daarom rijd ik vaak alleen. Timo is altijd gemotiveerd. We zijn eerder op pad geweest en hoewel dat maar een tochtje van 10 dagen betrof  deed hij het super. Timo eet, drinkt, plast en slaapt overal, zolang ik maar in de buurt ben.

Natuurlijk zou ik graag een tweede paard meenemen, maar met bovenstaande in het achterhoofd zal de zoektocht naar een paard waarmee het klikt niet eenvoudig zijn. Daarnaast hebben we niet de middelen of de ruimte om zomaar een extra paard aan te schaffen. Ook durf ik niet zo goed te oefenen in het rijden met een handpaard omdat Timo zo slaat naar ieder ander paard. Lexie is met zijn drie jaar nog erg jong voor deze lange reis, dagelijks 20 -30 km lopen is wat teveel van het goede voor hem. Tevens vraagt een expeditie als deze met een Shetlander om extra organisatie. Denk aan mini-hoefschoentjes of dagelijks een paddock bouwen die shetlanderontsnappingproof is.

Mark, mijn partner, is geen paardenman wat in de praktijk betekent dat alle paardenzaken op mij neerkomen. Omdat ik nog behoorlijk onervaren ben in het rijden van lange tochten hebben we besloten om alleen met Timo op pad te gaan. De eerste maanden zullen we regelmatig overnachten op plaatsen waar andere paarden zijn. Naarmate we meer naar het noorden gaan zullen we minder paarden tegenkomen. Ik ben zelf ook erg benieuwd wat Timo daarvan vindt. Kan hij gemotiveerd blijven?

Maar hé, ik hoef een records te vestigen, er zijn geen agenda’s of prestatiedoelen. Het grote doel is genieten mét mijn partner en mijn paard.  Timo is mijn vriend en als hij het niet meer leuk vindt gaan we terug.

Wat vind jij hiervan? Ik hoor het graag.

NB: Kudde voor Lexie gezocht!
Om bovenstaande reden zoeken wij voor de periode 1 mei tot 1 september een leuke kudde waar Lexie tijdelijk kan wonen. Dit kan als gezelschapspony zijn, of in een natuurgebied of iets dergelijks. Hij is inmiddels gecastreerd. Hij is ontzettend lief en zeer aanhankelijk maar niet beleerd. Er is weinig met hem gedaan naast wat knuffelen en de hoefsmid op zijn tijd. Lexie wordt op 15 april 3 jaar en is 73 cm hoog.
Weet je iemand of heb je een suggestie?  Post een reactie of mail naar expeditionswedenland@gmail.com
​

---