Ochtendgeluk

Vroeger sliep ik een gat in de dag. In het weekend was 11.00 uur ontbijten echt lekker op tijd. Mijn paardenvriendin belde eens op rond 09.00 uur of ik zin had in een ritje. Dat was meteen de laatste keer. Op mijn werk was het bekend dat je voor 10.00 uur ‘s morgens beter niet tegen Carolien kon praten. En vooral niets vragen.

Tegenwoordig gaat drie keer in de week om 05.00 uur de wekker. In joggingbroek doe ik mijn vliegende  ochtendrondje. Hondjes naar buiten; poezen eten geven - één keer per dag vlees want dan zie  ik onze erfkat Kees zo af en toe nog eens voorbij komen; water van de honden bijvullen; kippen voeren; paarden voeren. Eerst hooi en dan de ochtendmaaltijd, bestaande uit bietenpulp - die ik de avond tevoren heb klaargemaakt - gemengd met DailyPlus. Dan de ruwvoerbakken in de paddock vullen en Timo zijn vliegendeken op doen. Terug naar binnen, honden voeren en koffie maken.

Met koffie in de hand weer naar boven voor de kantoormetamorfose. Gelukkig werk ik bij een paardenvoerbedrijf waar je gerust in spijkerbroek op kantoor kunt aankomen. Blouse erop en hakken eronder...klaar.

Om 05.45 nog een bak koffie en een yoghurt ontbijtje met granen en honing. Om 06.00 uur ren ik naar buiten met laptoptas. Nog snel even de paarden naar buiten laten. Altijd weer een uitdaging om de hakken moddervrij te houden en vooral de vriendschappelijke duw van Timo tegen mijn katoorblousje te ontwijken. Tegenwoordig doe ik vaak even mijn badjas over mijn nette kleding aan met als gevolg dat deze nu ook naar paard stinkt en als we de sauna instappen ik eerst de zakken hooivrij moet maken. Geregeld kom ik op kantoor met hooi in mijn haren, maar gelukkig kijkt niemand daarvan op. 

---

​Onze kantoordagen  zijn van 07.30 tot 16.00 uur zodat wij - mijn twee carpool collega’s en ik - voor de files uit kunnen rijden. Want 135 km enkele reis is al lang genoeg zonder vertraging. Als alles meezit rijden we 18.00 uur de carpoolplaats weer op.

In de winter vervloek ik het alarm in de ochtend, op de kalender streep ik de dagen af tot aan het laatste weekend in maart. Maar in de zomer is dat ochtend uurtje het mooiste uurtje dat er is. Alles nog stil buiten, het lage gehinnik van de paarden wanneer ze mijn voetstappen horen. Blije honden, poezen en kippen. Het bleke ochtendlicht op het zandpad en de weilanden. 

Op de overige dagen van de week word ik dankzij mijn kantoor ritme wakker rond 06.00 uur. Dan doorloop ik hetzelfde ritueel, met dat verschil dat ik loop in plaat van ren. En wanneer de paarden naar buiten gaan, mest ik direct de stallen uit, leg vers hooi klaar en veeg het erf. En dan kijk ik met een bakje koffie in de hand over de velden uit naar mijn etende paarden. Dat is toch het ultieme paardengeluk?

---